காதலின் மீதியோ நீ-3

காதலின் மீதியோ நீ-3

நித்ரா வேகமாகக் கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளுக்கு தட்டில் சாப்பாடு எடுத்து வைத்துவிட்டுத் தனம்தான் ” ஏன்டி ஏதோ உலகத்துல நீ மட்டும்தான் வேலைக்குப் போகிற மாதிரியே கிளம்புற.எல்லோரும் உனக்கு சேவகம் பண்ணிட்டிருக்கோம் .மருமகன்தானே உன்னைக் கார்ல கூட்டிட்டு போகப் போறாங்க. அதுக்கு எதுக்கு இவ்வளவு அலப்பறை பண்ற?மெதுவா உட்கார்ந்து சாப்ட்டுப் பொறுமையா கிளம்பு”என்று திட்டினார்.

“போம்மா உனக்கென்னமா தெரியும்.இந்த ஊர்ல அவன் அவன் எல்லாத்துக்கும் அவசரமாவே போயிட்டிருக்கான்.நான் மட்டும் நிதானமா போனால் இடிச்சுத் தள்ளிட்டுப் போயிடுவானுங்க.நம்ம வேகமாக ஓடணும்.அப்போதான் ஜெயிக்க முடியும்”என்று வேகமாகச் சாப்பிட்டு எழுந்தாள்.

“இந்த வாய்க்கு மட்டும் குறைச்சல் இல்லை? இந்த வாய் மட்டும் இல்லைன்னா நாய்கூட உன்னை மதிக்காது.வாழ்க்கையில் நல்லாப் பேசமட்டும் படிச்சு வைச்சிருக்க. பொழைச்சிப்ப”என்று தனம் அவளிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே மோகன் கிளம்பி வந்துவிட்டான்.

அவனைக் கண்டதும் மகனும் மகளும் அவனிடம் தாவ அவர்களைக் கொஞ்சிவிட்டு வெளியே வந்தான்.அவன் பின்னாடியே நித்ரா ஓடிவந்தவள் மீண்டும் உள்ளேப்போய் நண்டு,சிண்டு என்று கூப்பிட்டு இரண்டுபேரையும் கொஞ்சிவிட்டு மீண்டும் ஓடிவந்து லிப்ட்டில் ஏறினாள்.

இப்போதும் மோகனிடம் அதிகம் பேசமாட்டாள். கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே இரண்டுபேரும் போட்ட சண்டை ஒன்னு அதுவேற. ஆனால் அவன் ராதா விசயத்தை வைத்து பொறுக்கி என்று நினைத்து பேசியிருந்தாள் என்பதால் மோகன் அவளோடு அதிகம் பேச விரும்பமாட்டான்.

அந்த எண்ணங்கள் எல்லாம் நித்ராவுக்கு மாறியிருந்தது. அக்காவும் அத்தானும் அந்நியோந்நியமாக வாழ்கின்றார்கள் என்று தெரியும் புரியும்.அதானால் அவன்மேல் மதிப்பு வந்திருந்தது.

மோகனுக்குமே அவள்மேல் கோபமெல்லாம் இல்லை.ஆனாலும் அவளோடு அவ்வளவாக பேசுவதில்லை.

குழந்தைகள் பிறந்தபிறகு ஒரே வீட்டில் இருந்தாலும் பார்த்துக்கொண்டாலும் அவ்வளவாக அத்தான் கொளுந்தியா என்றும், ஒரே குடும்பத்தார் என்ற ரீதியிலும்கூட பேசியதில்லை.

இப்போது இருவரும் ஒரே காரில் ஒரே ஆபிஸிற்குப் பயணிக்கின்றனர்.

ஆபிஸிற்குள் நுழையும் போதே மோகன் அங்கிருத்த ப்யூனை அழைத்து “இது புதுசா வந்திருக்க இன்ஞ்சினியர். இவங்களை மித்ரா மேடம் இருந்தாங்கள்ல அந்த கேபின்ல இருக்க வைங்க. ஆயுஷ் சார் வந்ததும் சொல்லி கூட்டிட்டுப் போயிடுங்க.அப்புறம் அப்பாயிண்ட்மென்ட் லெட்டர் எல்லாம் அவங்கக் கையில இருக்கு.என்ன புரசிஜரோ அதைப்பண்ண எச்.ஆர்கிட்ட சொல்லிடுங்க” என்றுவிட்டு போய்விட்டான்.

க்கும் பெரிய லார்டு டுபுக்குதாஸ் மாதிரி சொல்லிட்டுப் போறாரு. என்கிட்ட ஒரு ஆல் த பெஸ்ட் சொல்லிட்டுப் போனா என்னவாம்? என்று அழகுக்காட்டிக் கொண்டு நின்றிருந்தாள்.

மோகனோ திரும்பி வந்து நித்ரா ஆல் தி பெஸ்ட் என்றவன் அவள் கவனிக்கிறாளா? இல்லையா? என்றுக்கூட பார்க்காது போய்விட்டான்.

“தேங்கஸ் அத்தான்னு” சொல்லி கையைக் காட்டியவளின் முன்பு ஆயுஷ் நின்றிருந்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் பற்கள் தந்தியடிக்க பயத்தில் முழித்தாள்.

அவனதுக் கண்களும் அவளைப் பார்த்ததும் கோபம் கொப்பளிக்கச் சிவந்து அவளைப் பார்த்தது.பின் இருக்கும் இடம் அறிந்து ப்யூனை அழைத்தான்.

கோவிந்த் கோவிந்த் என்று ப்யூனை அழைத்ததும் அவன் அவசரமாக ஓடிவந்தான்.

“இது யாரு இவ எதுக்கு இங்க நிக்கிறா?” என்று அடக்கப்பட்டக் கோபத்தில் கேட்டான்.

அவன் கேட்டத் தொணியே கதிகலங்கவைத்தது. 

‘‘இவன் ஏதோ இங்க உயர்பதவியில் இருப்பான் போலயே! நம்ம வசமாக வந்து மாட்டிக்கிட்டமோ? இப்போ மோகன் அத்தானைக் கூப்பிடுவோமா? என நினைத்தவளுக்கு கூப்பிட நாக்கு எழவில்லை. இப்போ என்ன செய்யமுடியும்?” என்று பாவமாக ஆயுஷைப் பார்த்தாவாறே நின்றிருந்தாள்.

“சார் இவங்க நம்ம மோகன் சார்கூட வந்திருக்காங்க.உங்கக்கிட்ட சொல்லிட்டு எச்.ஆர் கிட்டக் கூட்டிட்டுப் போகச்சொன்னாங்க. இன்னைக்குத்தான் ஜாயின் பண்ணப்போறாங்க புது இஞ்னியராம்.மித்ரா மேம்க்கு பதிலா வந்திருக்காங்களாம். அவங்க தங்கச்சிப்போல”என்றான்.

அதைக்கேட்டதும் வாடி வா.வந்து என்கிட்டயே வசமா மாட்டிக்கிட்டியா என்று நினைத்து லேசாகச் சிரித்தவன் “ஓஓ அப்படியா! அப்போசரி உடனே எச்.ஆர்கிட்ட கூட்டிட்டுப்போ ஜாயின் பண்ணச் சொல்லி லெட்டர் குடுக்கச்சொல்லு. புரசிஜர் முடிஞ்சதும் உடனே என் கேபினுக்குக் கூட்டிட்டு வா”என்ற கட்டளையோடு போய்விட்டான்.

ஆஹா இவ்ளோ நேரம் கோபத்திலிருந்தவன் இப்போ என்னடான்னா நான் இங்கதான் ஜாயின் பண்ண போறேன் புது எம்பிளாய் என்னன்னு தெரிஞ்சதும் சிரிச்சிட்டே போறானே! ஆப்பை பின்னாடி வச்சிருவானா? என்று பயந்தாள்.

கோவிந்த் இப்போது எச்.ஆரிடம் அழைத்துச் சென்றான்.எல்லாம் முடித்துவிட்டு அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தாள்.

ஆயுஷைப் பார்க்க அவளுக்கு விருப்பம் இல்லை.அவளுக்கு விருப்பம் இருந்தாலும் இல்லையென்றாலும் அவள் பார்த்துதானே ஆகணும். அவன் யார் என்று இன்னும் அவளுக்குத் தெரியாதே!

அதற்குள் கோவிந்த் வந்து அவளை ஆயுஷிடம் அழைத்துச் செல்லுவதற்காக மீண்டும் வந்தான்?

“மேடம் ஆப்கோ சோட்டா சார் புலாயா?”

“ஹான் என்னது புலாவா?”என்று முழித்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள்.

அவனுக்கும் ஆங்கிலம் அவ்வளவாக வராது. அதனால் “சார்னா சார் ஆப்கோ காலிங் காலிங்”என்று கையால் செய்கை செய்தான்.

“ஓஓ காலிங்கா ஓகே ஓகே கம்மிங் கம்மிங்” என்று அவன் பின்னாடியே போனான்.

அவன் போய் நின்ற இடம் எம்.டி ரூம்னு முன்னாடி எழுதியிருந்தது. அதில் நின்று படித்துவிட்டுத்தான் உள்ளே சென்றாள்,

ஒருத்தர் பெயரு ஜெகன்னாத் குப்தா இன்னொருத்தரு பெயரு ஆயுஷ் குப்தா. இவங்கள்ல யாரு எம்.டி யாரு அசிஸ்டன்ட் யாருன்னுத் தெரிலையே?

ஆனா இரண்டுமே குப்தான்னு இருக்கே இதுல எந்த குப்தா முக்கியமானவர். எந்தக் குப்தா டம்மின்னு எப்படிக் கண்டுபிடிக்கிறது? அத்தான்கிட்டக் கேட்கலாமா? என்று யோசித்து உள்ளே போகாது நின்றிருந்தாள்.

அத்றகுள் உள்ளிருந்து மணியடித்து ப்யூனை அழைக்கவும் கதவை லேசாகத் தட்டி “மே ஐ கம் இன் சார்?” என்று நடுங்கும் குரலில் கேட்டுவிட்டு எட்டிப் பார்த்தாள் அங்கே வெள்ளைக்கரடி உட்கார்த்திருந்தது.

அவ்வளவுதான் அச்சோ இவனா? என்று பேய்முழி முழித்தவளை ஆயுஷும் பார்த்துவிட்டான்.

அவ்வளவுதான் தனது கண்களை கூர்மையாக்கி இடுக்கிப் பார்த்தவன் “எஸ் கம் இன்” என்று சொல்லிவிட்டு லேப்டாப்பைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

அவ்வளவுதான் நித்ரா பயந்து கைகள் நடுங்கியவாறே உள்ள வந்து நின்றாள்.

‘ஐயோ இந்த வெள்ளைக் கரடி என்னப் பண்ணக் காத்திருக்கோ தெரியலையே முருகா! எனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி அடிக்கடி சோதனைத் தர்ற? உனக்கு வேணும்னா இந்த வெள்ளைக்கரடி முடியையையே காணிக்கையா வைக்கிறேன்.என்னை இவன்கிட்ட இருந்து எப்படியாவது என்னைக் காப்பாத்து பழனிமலை ஆண்டவா!”என்று அந்த நிமிடத்தில் நேர்ந்துக்கொண்டதை முருகன் ஏற்றுக்கொள்ளாது புறந்தள்ளிவிட்டார் போல!

அவன் அவளைக் கண்டுக் கொள்ளவேயில்லை. அப்படியே கொஞ்சநேரம் நின்றிருந்திருந்தாள்.

அதற்குமேல் நிற்கமுடியாமல் அப்படியே சேரில் உட்கார்ந்தவள் சார் என்று மெதுவாக அழைத்தாள்.

அதைப்பார்த்தவன் “யாரு நீ? யாருக்கிட்டக் கேட்டு உள்ள வந்த? இதுக்கு முன்னாடி இந்த ஆபிஸ்ல உன்னைப் பார்த்ததில்லையே? என்ன விசயமாக இருந்தாலும் ரிசப்ஷன்ல கேட்டுட்டு வா.எழுந்து வெளியப் போ” என்று கத்தினான்.

அதைக்கேட்டதும் சுர்ரென்று கோபம் வந்ததும் எழுந்தவள் ”இந்த ஆபிஸ்ல நியூ ஜாய்னி சார் இதுக்குமேல எனக்கு இங்க மரியாதைக்கிடைக்காதுன்னு தெரிஞ்சுப்போச்சு. இனி நான் இங்க வேலைப்பார்க்க இஷ்டமும் படலை. குட்பை சார்”என்றவள் எதையும் பேசாது அமைதியாக வெளியே வந்தவளுக்கு அவமானமாக இருந்தது.

உடனே தனது போனை எடுத்தவள் மோகனுக்கு அழைத்தாள்.

மோகன் அவள் அழைக்கவும் போனை எடுத்துப் பார்த்து நித்ரா என்றதும்” இவள் எதுக்குக் கூப்பிடுறா?அதுவும் ஒரே ஆபிஸ்ல இருந்துக்கிட்டு”என்று எழுந்து வெளியே வந்து ப்யூன் கோவிந்திடம் அழைத்து நித்ரா எங்கே என்று கேட்டான்.

அவனோ சோட்டா சார் ரூம்ல என்றதும் அங்கே விரைந்தான்.

அவள் வெளிவாசலில் நின்று மோகனுக்கு மீண்டும் போனில் அழைத்தாள்.அவளது முகம் வருத்தமாகவும் கலங்கியும் இருந்தது.

“என்னாச்சு?”என்று கேட்டவன் உள்ளே எட்டிப் பார்த்தான்.ஆயுஷ் இங்கே கண்டுக்காது அவன் வேலையில் கவனமாக இருந்தான்.

அதைப்பார்த்த மோகன் “என்னாச்சு நித்ரா?”என்று நிதானமாகக் கேட்டான்.

“இவருதான் உங்க எம்.டியா உள்ளே போனேன். யாரு நீ? வெளியப்போன்னு சொல்லிட்டாரு” என்று சொன்னவளுக்குக் கொஞ்சம் அழுகை வந்ததும் அதைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு சொன்னாள்.

அதைக்கேட்டதும் “அதுசரி இவக்கிட்ட ஏன் ஆயுஷ் அப்படிச் சொல்லணும்?”என்று யோசித்தவன் சார் என்று கதவைத் தட்டிக்கொண்டு உள்ளே சென்றான்.

“வாங்க மோகன்?என்ன ஏதும் பைனான்ஸ் விசயமா பேசணுமா?”

“இல்லை சார்.இது என் சிஸ்டரின்லா.உங்கக்கிட்ட வேலைக்குச் சொல்லி அப்பாயிண்ட் ஆர்டர் தந்திருந்தீங்களே அவங்கதான் இவங்க. நித்ரா சங்கரன். மித்ராவோட தங்கை”என்று அறிமுகம் செய்து வைத்தான்.

“ஓஓஓ மோகன் அவங்கதான் இவங்களா? இது யாருன்னு கேட்டனே பதிலே சொல்லாமல் வெளியே போயிட்டாங்க. பேரென்ன சொன்னீங்க?” 

“நித்ரா.நித்ரா சங்கரன் சார்”

“ஓகே மிஸ் நித்ரா சங்கரன். எச்.ஆரைப் பார்த்து எல்லாம் முடிச்சிட்டு அப்புறம் வாங்க. உங்களுக்குக் கேபின் ரெடி பண்ணச் சொல்லுறேன்”என்று அவ்வளவு சாந்தமாகப் பேசினான்.

“அடப்பாவி நீதானடா அங்க முதல்லயே அனுப்பின. எல்லாம் முடிச்சிட்டு இங்க வந்தா நிக்க வைச்சு பனிஷ் பண்ணிட்டு இப்போ ஒன்னுந் தெரியாதவன் மாதிரியே நடந்துக்கிற?யப்பா இப்படியொரு ஆக்டிங்கை எங்க ஊரு சிவாஜிகிட்டக்கூட பார்க்கலையே நான். அப்படியொரு நடிப்புடா உன்னோடது.யப்பா ஆயுஷு உன் ஆயுஷை நான் எடுக்காம இருக்க பார்த்தக்கப்பூ” என்று மனதிற்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டாள்.

“ஓகே சார்.நீங்க ஏதோ வெளியே போகச் சொல்லீட்டிங்கன்னு பயந்து எனக்குப் போன் பண்ணினா அதுதான் நான் வந்தேன்.சாரி சார்”

“இட்ஸ் ஓகே மோகன்.நான்தான் யாருன்னு சரியா விசாரிக்கலை” என்று நல்லவனாகப் பேசிக் கொண்டான்.

மோகன் உடனே தலையாட்டி “சரி சார் என் கேபின் போறேன்”என்றான்.

நித்ராவிடம் திரும்பி ” பார்த்துக்க அவரு கொஞ்சம் நமக்கு ஒத்துவராத ஆளுதான். அவருக்கான நிலையில் இருந்து இறங்கிவரமாட்டாரு. என்னதான் நல்லா பழகினாலும் அந்த பணக்கார திமிர் அப்படியே சட்டையோட ஒட்டியிருக்கும். வேலைக்காரங்களை வேலைக்காரங்களாகத்தான் வைக்கணும்னு நினைக்கிற ஆளு.அதுதான் நீ வந்ததும் அவன் வேலையைக் காண்பிச்சிருப்பான் மத்தபடி நல்லவன் தான்” என்று தமிழில் அவளிடம் சொல்லிவிட்டு ஆயுஷிடம் தலையாட்டிவிட்டு மோகன் அங்கிருந்துப் போய்விட்டான்.

நித்ரா இப்போது ஆயுஷைப் பார்த்தாள்.அவனது கண்கள் கோபத்திற்கு மாறியிருந்தது.

அவன் கண்களைப் பார்த்ததும் “சாரி சார்.அன்னைக்கு உண்மையிலயே ஜூஸ் சிந்தியது எனக்குத் தெரியாது குழந்தையை கவனிச்சதுல அதைக்கவனிக்கல. ஆனால் நீங்க சண்டைக்கு வரவும்தான் தெரியும்,நான் சாரி சொல்லுறதுக்குள்ள நீங்க நிறைய பேசிட்டீங்க. அதுதான் சண்டைப்போட்டுட்டேன். உண்மையிலயே ரொம்ப சாரி சார்”

“எதுக்கு சாரி சொல்றீங்க மிஸ்.நித்ரா சங்கரன். குழந்தைங்கிறீங்க ஜூஸ் ஊத்திட்டீங்கிறீங்க யாரோன்னு நினைச்சி என்கிட்டப் பேசிட்டிருக்கீங்க? உங்களை நான் இதுக்கு முன்னாடி பார்த்ததே இல்லையே”

“என்ன?”என்று கேட்டுஅதிர்ச்சியில் அப்படியே அவனை வித்தியசமாகப் பார்த்திருந்தாள்.

மிஸ் நித்ரா சங்கரன் அவன் உங்கக்கிட்ட மாட்டல நீங்கதான் அவன்கிட்ட மாட்டிக்கிட்டீங்க!